2008: Parade.

Mary Phagan was een 13-jarig meisje, dat werkte in een potlodenfabriek te Marietta, een stadje in de Amerikaanse staat Georgia. Op 26 april 1913 kwam zij bij fabrieksdirecteur Leo Frank haar loon halen om vervolgens naar de Confederate Memorial Day Parade te gaan. Deze optocht heeft zij echter niet meer kunnen meemaken: haar vermoorde lichaam werd de volgende ochtend in de fabriek aangetroffen.

De realiteit

Deze gebeurtenis markeert een belangrijk moment in de Amerikaanse geschiedenis. De joodse fabrieksdirecteur Leo Frank werd valselijk beschuldigd van de moord en ter dood veroordeeld. Het proces ontaardde in een mediahype die zijn gelijke nauwelijks kende. Ruim twee jaar sleepte de juridische procedure zich voort, met argusogen door de hele Amerikaanse bevolking gevolgd.

De zaak Leo Frank was voor de VS ongeveer wat de Dreyfuss-affaire in Europa was: latent antisemitisme kwam aan de oppervlakte. Het land was verdeeld in zeer felle voor- en tegenstanders en is dat tot op de dag van vandaag. De kwestie had zeer verstrekkende gevolgen: het leidde enerzijds tot de Anti-Defamation League (een organisatie die antisemitisme bestrijdt) maar anderzijds ook tot een heropleving van de Ku Klux Klan, die in 1915 nieuw leven werd ingeblazen.

De musical

In 1998 werd deze aangrijpende kwestie tot onderwerp gemaakt van de muziektheaterproductie Parade, die in 1999 twee Tony’s won (de Tony is de hoogste toneelprijs in Amerika): één voor het beste libretto en één voor de beste muziek. Parade doet zeer veel recht aan de gecompliceerde samenhang van thema's die spelen rond de zaak Leo Frank: antisemitisme, de Amerikaanse noord-zuid-tegenstelling, kinderarbeid, racisme, demonisering in de media etcetera. Parade geeft geen gemakkelijke antwoorden, maar roept juist vragen op en werpt mede door zijn dynamische en gevarieerde muziek een veelkleurig licht op de historische gebeurtenissen.

muzikaal leider: Reinier Bavinck
regisseur: Ella Kwakkestein
choreograaf: Jos Dolstra
vormgeving: Eemke Koppelman